Onderwijs en Gezondheidszorg in Ghana
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Kim
06 April 2006 | Nederland, Venlo
Sociale voorzieningen.
Onderwijs.
Ghana heeft een relatief lange traditie van westers onderwijs. In 1881 gingen ongeveer vijfduizend kinderen naar school, meestal op een methodistische of presbyteriaanse zendingspost. In 1876 werd in Cape Coast de eerste (methodistische) middelbare school van het land geopend. Deze Mfandsipim Secondary School vormde een belangrijke kweekvijver van Ghanese nationalisme. In 1962 kreeg de school de status van University of Cape Coast.
Onder invloed van de verlichte Britse gouverneur Guggisberg bloeide het onderwijs na de Eerste Wereldoorlog verder op. In 1924 werd het Achimota College geopend, een school voor voortgezet beroepsonderwijs, die met name gericht was op het opleiden van zwarte ambtenaren. Toen na de Tweede Wereldoorlog de onafhankelijkheidsbeweging echt op gang kwam, betekende dat opnieuw een impuls voor het onderwijs. Ghana’s eerste universiteit opende haar deuren in 1948: het University College of the Gold Coast. Ze heet nu University of Ghana, gelegen in Legon, een noordelijke buitenwijk van Accra.
Bij de eerste algemene verkiezingen van 1952 was gratis basiseducatie voor iedereen een belangrijk thema van Nkrumahs partij. Tien jaar later begon Nkrumah een programma dat moest leiden tot onderwijs voor ieder Ghanees kind vanaf zes jaar. Het budget voor onderwijs schoot omhoog. Naast lagere en middelbare scholen opende Nkrumah in 1962 Ghana’s derde universiteit: University of Science & Technology in Kumasi, eind 1996 omgedoopt tot de Kwame Nkrumah University. In 1993 werd tot slot de University of Development Studies geopend in de noordelijke stad Tamale.
In 1972 werd ongeveer twintig procent van de overheidsuitgaven besteed aan onderwijs, in 1992 24,3%. Pogingen van de regering om een deel van de onderwijskosten af te wentelen op de leerlingen en studenten hebben telkens tot heftige botsingen geleid. Met name de National Union of Ghanaian Students (NUGS) heeft zich ontpopt als een felle tegenstander van het regeringsbeleid. Talloze malen zijn de universiteiten gesloten geweest om de protesten de kop in te drukken. Gingen studenten begin jaren tachtig het land in om steun te werven voor de revolutie van Rawlings, vandaag de dag vormen ze zijn grootste criticasters.
In 1993 ging 80% van de jongens en 73% van de meisjes naar de basisschool. Via het programma Free Compulsory and Universal Basis Education (FCUBE) voert de regering geleidelijk aan de leerplicht in. Doel is dat elk Ghanees kind in het jaar 2005 naar school gaat.
Gezondheidszorg
Op de drukke markten van Ghana lopen talloze wonderdokters rond. Ze genezen veelal impotentie of onvruchtbaarheid, maar ook voor mentale ziekten hebben ze pillen en smeersels. Sommige beweren zelfs Aids te kunnen genezen. Het grootste deel van de Ghanese bevolking vertrouwt voor zijn geestelijk en lichamelijk welzijn op de kruidendokter of de fetisj-priester. Dat is lang niet altijd ten onrechte. Door een lange traditie van kruidengeneeskunst is veel kennis opgedaan van de geneeskrachtige werking van inheemse plantensoorten. Op diverse plaatsen in het land wordt op dit terrein wetenschappelijk onderzoek gedaan. Internationale bekendheid geniet het Centre for Scientific Research into Plant Medicine, een officieel overheidsinstituut.
Desondanks is de gezondheidszorg een probleem in Ghana. Mannen worden gemiddeld niet ouder dan 54 jaar en vrouwen worden gemiddeld 58 jaar. Een landelijk gezondheidsonderzoek toonde in 1994 aan dat de helft van alle kinderen onder de drie jaar groeistoornissen vertoont, als gevolg van ondervoeding. Betrekkelijk eenvoudig te voorkomen ziekten als cholera en mazelen zijn nog steeds belangrijke doodsoorzaken.
Tot ver in de jaren tachtig liep de kwaliteit van de gezondheidszorg achteruit. Een gebrek aan middelen was daarvan de belangrijkste oorzaak. Daarnaast verlieten veel medisch-geschoolden het land om elders (Bijvoorbeeld in Nigeria, Zuid-Afrika of het Midden-Oosten) een betere boterham te verdienen. Terwijl het aantal medici afnam, groeide de bevolking. Een Ghanese dokter had in 1965 gemiddeld bijna 14000 patiënten, in 1996 ruim 22000.
Toch is de laatste jaren belangrijke vooruitgang geboekt. Allereerst hebben meer mensen, ook op het platteland, toegang gekregen tot schoon drinkwater en is de hygiëne verbeterd door de aanleg van latrines. Daarnaast zijn er intensieve vaccinatieprogramma’s uitgevoerd: in 1988 was ongeveer één derde van alle kinderen jonger dan twee jaar ingeënt, in 1993 meer dan de helft.
Aids is in tien jaar tijd uitgegroeid tot een omvangrijk probleem in Ghana. In 1986 werd het eerste geval van aids geconstateerd, in september 1996 bedroeg het aantal officieel geregistreerde aids-patiënten 18730(WHO-gegevens). Het aantal mensen dat met het HIV-virus is besmet, werd in 1994 al geschat op 300000. De Ghanese regering probeert de toename van het aantal seropositieven via het voorlichtingscampagnes en het propageren van condooms een halt toe te roepen.
Onderwijs.
Ghana heeft een relatief lange traditie van westers onderwijs. In 1881 gingen ongeveer vijfduizend kinderen naar school, meestal op een methodistische of presbyteriaanse zendingspost. In 1876 werd in Cape Coast de eerste (methodistische) middelbare school van het land geopend. Deze Mfandsipim Secondary School vormde een belangrijke kweekvijver van Ghanese nationalisme. In 1962 kreeg de school de status van University of Cape Coast.
Onder invloed van de verlichte Britse gouverneur Guggisberg bloeide het onderwijs na de Eerste Wereldoorlog verder op. In 1924 werd het Achimota College geopend, een school voor voortgezet beroepsonderwijs, die met name gericht was op het opleiden van zwarte ambtenaren. Toen na de Tweede Wereldoorlog de onafhankelijkheidsbeweging echt op gang kwam, betekende dat opnieuw een impuls voor het onderwijs. Ghana’s eerste universiteit opende haar deuren in 1948: het University College of the Gold Coast. Ze heet nu University of Ghana, gelegen in Legon, een noordelijke buitenwijk van Accra.
Bij de eerste algemene verkiezingen van 1952 was gratis basiseducatie voor iedereen een belangrijk thema van Nkrumahs partij. Tien jaar later begon Nkrumah een programma dat moest leiden tot onderwijs voor ieder Ghanees kind vanaf zes jaar. Het budget voor onderwijs schoot omhoog. Naast lagere en middelbare scholen opende Nkrumah in 1962 Ghana’s derde universiteit: University of Science & Technology in Kumasi, eind 1996 omgedoopt tot de Kwame Nkrumah University. In 1993 werd tot slot de University of Development Studies geopend in de noordelijke stad Tamale.
In 1972 werd ongeveer twintig procent van de overheidsuitgaven besteed aan onderwijs, in 1992 24,3%. Pogingen van de regering om een deel van de onderwijskosten af te wentelen op de leerlingen en studenten hebben telkens tot heftige botsingen geleid. Met name de National Union of Ghanaian Students (NUGS) heeft zich ontpopt als een felle tegenstander van het regeringsbeleid. Talloze malen zijn de universiteiten gesloten geweest om de protesten de kop in te drukken. Gingen studenten begin jaren tachtig het land in om steun te werven voor de revolutie van Rawlings, vandaag de dag vormen ze zijn grootste criticasters.
In 1993 ging 80% van de jongens en 73% van de meisjes naar de basisschool. Via het programma Free Compulsory and Universal Basis Education (FCUBE) voert de regering geleidelijk aan de leerplicht in. Doel is dat elk Ghanees kind in het jaar 2005 naar school gaat.
Gezondheidszorg
Op de drukke markten van Ghana lopen talloze wonderdokters rond. Ze genezen veelal impotentie of onvruchtbaarheid, maar ook voor mentale ziekten hebben ze pillen en smeersels. Sommige beweren zelfs Aids te kunnen genezen. Het grootste deel van de Ghanese bevolking vertrouwt voor zijn geestelijk en lichamelijk welzijn op de kruidendokter of de fetisj-priester. Dat is lang niet altijd ten onrechte. Door een lange traditie van kruidengeneeskunst is veel kennis opgedaan van de geneeskrachtige werking van inheemse plantensoorten. Op diverse plaatsen in het land wordt op dit terrein wetenschappelijk onderzoek gedaan. Internationale bekendheid geniet het Centre for Scientific Research into Plant Medicine, een officieel overheidsinstituut.
Desondanks is de gezondheidszorg een probleem in Ghana. Mannen worden gemiddeld niet ouder dan 54 jaar en vrouwen worden gemiddeld 58 jaar. Een landelijk gezondheidsonderzoek toonde in 1994 aan dat de helft van alle kinderen onder de drie jaar groeistoornissen vertoont, als gevolg van ondervoeding. Betrekkelijk eenvoudig te voorkomen ziekten als cholera en mazelen zijn nog steeds belangrijke doodsoorzaken.
Tot ver in de jaren tachtig liep de kwaliteit van de gezondheidszorg achteruit. Een gebrek aan middelen was daarvan de belangrijkste oorzaak. Daarnaast verlieten veel medisch-geschoolden het land om elders (Bijvoorbeeld in Nigeria, Zuid-Afrika of het Midden-Oosten) een betere boterham te verdienen. Terwijl het aantal medici afnam, groeide de bevolking. Een Ghanese dokter had in 1965 gemiddeld bijna 14000 patiënten, in 1996 ruim 22000.
Toch is de laatste jaren belangrijke vooruitgang geboekt. Allereerst hebben meer mensen, ook op het platteland, toegang gekregen tot schoon drinkwater en is de hygiëne verbeterd door de aanleg van latrines. Daarnaast zijn er intensieve vaccinatieprogramma’s uitgevoerd: in 1988 was ongeveer één derde van alle kinderen jonger dan twee jaar ingeënt, in 1993 meer dan de helft.
Aids is in tien jaar tijd uitgegroeid tot een omvangrijk probleem in Ghana. In 1986 werd het eerste geval van aids geconstateerd, in september 1996 bedroeg het aantal officieel geregistreerde aids-patiënten 18730(WHO-gegevens). Het aantal mensen dat met het HIV-virus is besmet, werd in 1994 al geschat op 300000. De Ghanese regering probeert de toename van het aantal seropositieven via het voorlichtingscampagnes en het propageren van condooms een halt toe te roepen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
