Home sweet home

Nadat onze plannen voor Australie dit jaar niet doorgingen, leek het mij toch wel erg leuk om weer terug naar Ghana te gaan! Zo gezegd, zo gedaan, ticket geregeld. Erg logisch, omdat de belastingen in Belgie lager zijn, nemen we de trein naar Antwerpen, om daar de trein naar Amsterdam te nemen om dan te vliegen naar Accra (ons ticket is Antwerpen - Accra, waarvan we het eerste gedeelte met de trein moesten). Dus er meteen maar een dagje Antwerpen voorgeplakt zodat we uitgerust op vakantie konden.
De 28e vlogen we dan naar Accra, een vriend van mij, David, uit Tamale woont nu in Accra dus die heeft ons opgehaald met zijn auto en we konden bij hem thuis slapen. Of beter gezegd, in het huis van zijn schoonouders waar hij met zijn vrouw en dochtertje woont. Vrouw en dochtertje waren helaas niet thuis, dus die hebben we nog niet ontmoet.
Op maandag hebben we Accra verkend, een flink eind gelopen, eerst naar James Town, oud stadgedeelte met een paar gevangenissen. Daarna het cultureel centrum bekeken, waar we zoals gewoonlijk flink werden aangespoord om vooral veel souvenirs te kopen. Nog even naar het onafhankelijkheidsplein, dit hebben ze in elke stad, daar vieren ze ieder jaar op 6 maart dat ze onafhankelijk zijn geworden. Tot slot van de dag nog even naar het strand gegaan waar we Bash, een andere vriend uit Tamale, hebben ontmoet en even gezellig hebben bijgekletst.

Aangezien zo'n grote drukke stad niet onze hobby is, zijn we dinsdagochtend naar Cape Coast vertrokken om daar het slavenfort te bekijken. Voor mij de tweede keer, en voor Wout behoorlijk indrukwekkend. Dit fort is speciaal gebouwd voor het verhandelen van de slaven en deze sliepen dan ook in kleine hokken onder de grond waar ze met zo'n 200 in een ruimte woonden tot de boot ze kwam halen. Dat kon soms wel 2 tot 3 maanden duren en in die tijd deden ze alles in die grotten, slapen, eten, toiletteren etc. Ze hebben ontdekt dat de bovenste 10 centimeter van de vloer puur restanten zijn van de resten die mensen achter lieten... Niet gek dus dat een groot deel deze maanden niet overleefde.

Na een dagje cape coast zijn we woensdag vertrokken naar Kakum National Park. Hier hebben ze de canopy walk, dat zijn 7 touwbruggen die zo'n 40 meter boven de grond hangen gespannen tussen twee bomen. Net toen we bij de touwbrug aankwamen begon er een tropische regenbui, heerlijk even in de regen afgespoeld en daarna toch nog maar even geschuild onder het afdakje. Na een klein half uurtje was het weer droog en konden we de touwbruggen op. We gingen maar als laatste zodat de ghanese schoolklassen voorbij waren (ze maakten een hoop lawaai, we waren al expres zo vroeg mogelijk gegaan anders was het nog drukker geweest, zagen we op de terugweg). Heerlijk genoten van het uitzicht en daarna nog een mooie wandeling gemaakt door het oerwoud met wat uitleg over de verschillende bomen. Erg interessante bomen, zoals de boom die vissen doodt, maar die ook liegende mensen kan doden. Als er dan iets is gestolen dan roepen ze alle betrokkenen bijeen en spreken ze een spreuk uit die ervoor zorgt dat de ziel van liegende mensen is als die van vissen, dus als iemand liegt dat hij niks gestolen heeft en hij drinkt het sap van de boom zal hij direct doodgaan... De mensen die niet liegen overleven.

Daarna door naar Kumasi, een grote stad, maar wel met een veel rustiger centrum dan Accra. Hier de stad bekeken, langs een paar kerken geweest en ook het cultureel centrum bekeken voor mooie souvenirs. Verder een rustig dagje gehad. Hier hebben we de broer van Tawfiq nog ontmoet om wat spullen van Tawfiq af te geven. (Tawfiq is een ghanese vriend die met Jelske getrouwd is en nu in Nederland woont).
Op vrijdag zijn we vanuit Kumasi naar Lake Bosumtwi geweest, en daar een heerlijk dagje aan het meer gelegen. Het zou een rustdag moeten zijn voor ons, maar dat is eigenlijk niet het aard van ons beestje, dus toen we even water in het dorp gingen kopen eindigden we ergens in de heuvels op een klein paadje waar we verder amper iemand tegen kwamen. Na een tijdje wandelen kwamen we bij een huisje waar een man met 2 kleine kinderen bezig was met palmbomen, bij verschillende bomen was hij palmwijn aan het aftappen. Leuk om te zien. Nog een heel eind doorgelopen tot we niet meer verder konden en ook geen zijpaadjes tegen kwamen. Daar toch maar omgedraaid. Na ongeveer 10 minuten lopen hoorden we ineens 2 ghanesen achter ons lopen, geen idee waar die ineens vandaan waren gekomen... Daarna weer even relaxed aan het meer. Nog even gezwommen, maar het water was nog warmer dan de lucht zo ongeveer, dus echt verfrissend zwemmen was het niet, maar wel lekker. Na 's avonds nog heerlijk onder een palmboom aan het water gezeten te hebben, lekker gegeten zijn we heerlijk in een hutje gaan slapen.
De volgende dag konden we gelukkig een lift krijgen van een fransman met zijn kameroense vriendin, zodat we niet weer 2,5 km terug naar de weg moesten lopen met onze backpacks (hadden we de dag daarvoor op de heenweg wel gedaan). En toen gingen we door naar Tamale.
Na een lange busrit kwamen we om half 10 eindelijk in Tamale aan. Het voelt alsof ik hier amper ben weggeweest, het is heerlijk om weer terug te zijn. Al zijn er wel een hoop dingen veranderd! Hier en daar wat huisjes bijgebouwd waardoor de weg naar het huis toch wat lastiger vinden was (in het pikkedonker). En het huis is een stuk leger, Emmanuela woont nu op haarzelf, Deborah woont in Burkina Faso met haar man en zoontje, Ruth woont bij haar moeder en Beatrice heeft ook haar eigen plekje. Dus alleen Richard, grandma en Bennedicta wonen nog in het huis. Maar ze waren erg blij om ons weer te zien, Grandma met haar beperkte engels bleef maar welcome welcome zeggen. En natuurlijk vragen hoe het met mijn ouders broer en zusje gaat die ze nog kent van 6 jaar geleden toen ze mij kwam opzoeken. Ook vragen ze hoe het gaat met Peter en Anja en Cees. Erg leuk om te merken dat ze zelfs hun nog herinneren!
Vandaag een lekker rustig dagje gehad, even uitgeslapen, ontbijtje geregeld en daarna de stad in. Zelfs op de culturele markt kenden ze mij nog en wordt ik weer hartelijk ontvangen. Echt super om mee te maken na al die jaren! Ze waren er niet allemaal omdat het vandaag zondag was, dus morgen ga ik weer terug om de rest gedag te zeggen.
Vanavond nog hopelijk Emmanuela en Ruth opzoeken en Bash (andere dan die van Accra) komt vandaag terug uit Bolgatanga, dus ook leuk om hem weer te zien. Vanavond gaat Richard Wout leren om fufu te stampen, dus we zullen weer lekker eten, mijn favoriete maaltje fufu. Morgen gaan we naar Mole National Park, op zoek naar de olifanten. Donderdag komen we terug en dan komt Deborah uit Burkina Faso speciaal voor ons terug naar Ghana met haar zoontje. Heb echt zin om haar weer terug te zien.

Verder is hier weinig veranderd, de mensen zijn nog steeds zo hartelijk als voorheen, de kinderen roepen nog steeds Saleminga of Abroni (wat blanke betekent) als ze je zien, en iedereen wil nog steeds geld van je. Een groot deel is nog steeds erg goedkoop (eten en vervoer), maar de toeristische dingen zijn wel ontzettend duur geworden (voor Ghanese begrippen dan...). Waar ik de vorige keer nog makkelijk voor 4 euro een 2 persoonkamer had, kost dat nu toch al gauw 15 tot 20 euro. Ook het eten in restaurants, kostte eerst zo'n 2 tot 4 euro, nu ben je in hetzelfde restaurant 6 tot 8 euro kwijt. Natuurlijk nog steeds amper bedragen, maar vergeleken met 3 jaar geleden behoorlijk duur!

Verder vermaken wij ons hier prima, Wout bevalt het hier ook prima, kan het goed met Richard vinden. Natuurlijk wel even wennen aan de hitte hier, maar gelukkig is er over het algemeen nu wel stroom zodat de fan het doet. Er is nog wel eens lights off, of er is geen water, maar niet meer zo structureel als de vorige keren. Dus dat scheelt weer.
Kortom, de tijd hier gaat me veels te snel!

Foto's volgen als we weer terug in Nederland zijn.
xx Kim en Wout