Ghana @ 50
Door: Kim
Blijf op de hoogte en volg Kim
08 Maart 2007 | Ghana, Tamale
Dinsdag 6 maart was het dan zover, Ghana is 50 jaar onafhankelijk. Natuurlijk werd dit uitgebreid gevierd, al dagen van tevoren kon je vlaggen, hoedjes, petten, sleutelhangers, en ik weet niet wat nog meer kopen met het teken Ghana @ 50. Alle Ghanezen hebben hier dan ook massaal hun salaris aan uitgegeven. Zaterdag was er al een feest in de stad, ben ik met Richard heen geweest, de hele taxi standplaats stond vol met mensen. De speakers waren niet erg sterk (blijft Afrika he), dus vanaf de straat kon je niks horen. Dan maar ergens in op een terrasje wat drinken en naar de maansverduistering kijken.
Dinsdagochtend was het vroeg opstaan, om op tijd op het politie square te zijn waar leger, politie, brandweer en verschillende scholen gaan marcheren. Samen met Richard en Samed was ik daar rond half 10 en om 10 uur begon het marcheren. Maar aangezien het plein bomvol stond, viel er weinig te zien. Er waren grote tribunes omheen gebouwd, maar dan stond je zover dat je net de kopjes heen en weer zag lopen. Na een tijdje daar gestaan te hebben, besloot ik dat ik het toch van wat dichter bij wilde zien en ben ik de meute ingelopen. Dranghekken kennen ze hier niet, maar zouden wel erg handig zijn geweest. De meute liep steeds verder naar voren, waardoor het om de zoveel tijd door politie agenten met stokken terug werden gedreven. Daarna zag je 3 of 4 mensen rondlopen met slippers in hun handen, die de mensen door dat gedrang hebben verloren. Maar uiteindelijk stond ik toch redelijk vooraan en heb ik nog mooie foto's en filmpjes kunnen maken.
De sfeer was echt geweldig, iedereen zong en danste en feestte, de hele stad was een vrolijke boel. 's Avonds nog even gezellig ergens wat drinken, ben niet meer de stad in geweest, de kroegen waren zo bomvol en snikheet van binnen dat ik liever naar een wat rustiger plekje ging! Net zo gezellig.
's Middags ben ik thuis geweest. Deborah was ziek en ik wilde haar niet de hele dag alleen thuis laten. Het was namelijk ook haar 22ste verjaardag :(. Ze is al 2 weken ziek, ik heb mijn persoonlijke verpleegster thuis geraadpleegd en die denkt aan een ontstoken klier. Ik Deborah al een paar keer proberen over te halen naar het ziekenhuis te gaan (huisarts kennen ze hier niet, dus je gaat meteen naar het ziekenhuis). Ze zou vorige week maandag met me mee gaan, maar toen had haar oma haar naar de apotheek gestuurd om daar maar wat te halen. Als je naar het ziekenhuis gaat krijg je meteen een injectie en bij deze ziekte helpt een injectie niet (redenering van haar oma). Daar had ze wat pillen gekregen, maar vorige week woensdag was ze nog niet beter, alleen maar slechter. Donderdag zouden we echt naar het ziekenhuis gaan. Donderdagochtend voelde ze zich een stuk beter zei ze, dus ze ging niet mee. Ondertussen droeg ze een stukje apenhuid om haar nek (volgens Richard de manier om te genezen, medicijnen zijn niet nodig). Erg frustrerend als je ziet dat ze alleen maar zieker aan het worden is :S. Vrijdagavond vertelde ze me dat ze die ochtend naar het ziekenhuis wilde, maar toen had haar oma haar naar een traditionele arts gebracht, die liet haar iedere dag een zalfje op haar gezicht smeren (haar linkerwang is dik, zwelling achter haar oor, traanoog, en moeite met eten, haar mond staat een beetje scheef door de zwelling).
Afgelopen maandag is ze eindelijk met Beatrice naar de ziekenhuis geweest. Ze kwam terecht bij de kno arts, en heeft een rontgenfoto van haar hoofd en medicijnen mee gekregen.
Dinsdag was ze nog te zwak om naar het park te gaan, maar ondertussen gaat het langzaamaan iets beter. Gelukkig!! Het was echt moeilijk om te zien dat ze steeds zieker werd en maar niet naar een dokter wilde. En ondertussen alleen zalfjes smeert en een stukje apenhuid draagt. Een zalfje ok, maar een stukje apenhuid om je nek? Ik zou niet weten hoe dat je beter zou kunnen maken.
Het geld was niet het probleem, ze heeft een zorgverzekering (kost hier 7 euro voor een jaar, maar dat is nog duur voor velen, Deborah heeft het gekregen van een tante van haar vriendin).
Komende dinsdag moet ze voor controle terug naar het ziekenhuis, dus ik hou jullie op de hoogte.
Vandaag weer begonnen met werk, nou ja, werk. De helft van de kinderen was niet op komen dagen (we hadden nog zo gezegd dat we donderdag weer zouden beginnen). We zouden voor het circus oefenen, maar Ditte was ziek, Rene ging haar opzoeken, het was bloedje heet, en het schoot weinig op om maar met de helft te oefenen, dus hopelijk zijn ze er allemaal weer morgen!
Er is een jongen op het YA, Issahaku, heeft vorige week zijn teen gestoten en had een lelijke snee. Tenminste ik dacht dat het een snee was, ik heb het hem iedere laten wassen, en dan ontsmet en een pleister eromheen. Vandaag komt hij naar me toe, laat hij me zijn teen zien, en kan hij hem half open klappen (het topje van zijn teen ligt er dus ondertussen half af, erg vies om te zien). Dus maar even naar Peter gegaan, dat is een veldwerker van YA, en die stuurt hem morgen naar het ziekenhuis om de dokter er even naar te laten kijken. Gelukkig begon hij niet ook over allerlei rare manieren (in mijn ogen dan) om het te genezen, maar mag hij gewoon naar de dokter.
Volgende week vrijdag hebben we onze uitvoering van het circus. Heb er erg veel zin in, ik neem die dag mijn gezin mee naar de voorstelling, zien ze ook een keer waar ik werk en wat ik zoal doe! Ik laat jullie nog weten hoe dat gegaan is.
xxx Kim
Dinsdagochtend was het vroeg opstaan, om op tijd op het politie square te zijn waar leger, politie, brandweer en verschillende scholen gaan marcheren. Samen met Richard en Samed was ik daar rond half 10 en om 10 uur begon het marcheren. Maar aangezien het plein bomvol stond, viel er weinig te zien. Er waren grote tribunes omheen gebouwd, maar dan stond je zover dat je net de kopjes heen en weer zag lopen. Na een tijdje daar gestaan te hebben, besloot ik dat ik het toch van wat dichter bij wilde zien en ben ik de meute ingelopen. Dranghekken kennen ze hier niet, maar zouden wel erg handig zijn geweest. De meute liep steeds verder naar voren, waardoor het om de zoveel tijd door politie agenten met stokken terug werden gedreven. Daarna zag je 3 of 4 mensen rondlopen met slippers in hun handen, die de mensen door dat gedrang hebben verloren. Maar uiteindelijk stond ik toch redelijk vooraan en heb ik nog mooie foto's en filmpjes kunnen maken.
De sfeer was echt geweldig, iedereen zong en danste en feestte, de hele stad was een vrolijke boel. 's Avonds nog even gezellig ergens wat drinken, ben niet meer de stad in geweest, de kroegen waren zo bomvol en snikheet van binnen dat ik liever naar een wat rustiger plekje ging! Net zo gezellig.
's Middags ben ik thuis geweest. Deborah was ziek en ik wilde haar niet de hele dag alleen thuis laten. Het was namelijk ook haar 22ste verjaardag :(. Ze is al 2 weken ziek, ik heb mijn persoonlijke verpleegster thuis geraadpleegd en die denkt aan een ontstoken klier. Ik Deborah al een paar keer proberen over te halen naar het ziekenhuis te gaan (huisarts kennen ze hier niet, dus je gaat meteen naar het ziekenhuis). Ze zou vorige week maandag met me mee gaan, maar toen had haar oma haar naar de apotheek gestuurd om daar maar wat te halen. Als je naar het ziekenhuis gaat krijg je meteen een injectie en bij deze ziekte helpt een injectie niet (redenering van haar oma). Daar had ze wat pillen gekregen, maar vorige week woensdag was ze nog niet beter, alleen maar slechter. Donderdag zouden we echt naar het ziekenhuis gaan. Donderdagochtend voelde ze zich een stuk beter zei ze, dus ze ging niet mee. Ondertussen droeg ze een stukje apenhuid om haar nek (volgens Richard de manier om te genezen, medicijnen zijn niet nodig). Erg frustrerend als je ziet dat ze alleen maar zieker aan het worden is :S. Vrijdagavond vertelde ze me dat ze die ochtend naar het ziekenhuis wilde, maar toen had haar oma haar naar een traditionele arts gebracht, die liet haar iedere dag een zalfje op haar gezicht smeren (haar linkerwang is dik, zwelling achter haar oor, traanoog, en moeite met eten, haar mond staat een beetje scheef door de zwelling).
Afgelopen maandag is ze eindelijk met Beatrice naar de ziekenhuis geweest. Ze kwam terecht bij de kno arts, en heeft een rontgenfoto van haar hoofd en medicijnen mee gekregen.
Dinsdag was ze nog te zwak om naar het park te gaan, maar ondertussen gaat het langzaamaan iets beter. Gelukkig!! Het was echt moeilijk om te zien dat ze steeds zieker werd en maar niet naar een dokter wilde. En ondertussen alleen zalfjes smeert en een stukje apenhuid draagt. Een zalfje ok, maar een stukje apenhuid om je nek? Ik zou niet weten hoe dat je beter zou kunnen maken.
Het geld was niet het probleem, ze heeft een zorgverzekering (kost hier 7 euro voor een jaar, maar dat is nog duur voor velen, Deborah heeft het gekregen van een tante van haar vriendin).
Komende dinsdag moet ze voor controle terug naar het ziekenhuis, dus ik hou jullie op de hoogte.
Vandaag weer begonnen met werk, nou ja, werk. De helft van de kinderen was niet op komen dagen (we hadden nog zo gezegd dat we donderdag weer zouden beginnen). We zouden voor het circus oefenen, maar Ditte was ziek, Rene ging haar opzoeken, het was bloedje heet, en het schoot weinig op om maar met de helft te oefenen, dus hopelijk zijn ze er allemaal weer morgen!
Er is een jongen op het YA, Issahaku, heeft vorige week zijn teen gestoten en had een lelijke snee. Tenminste ik dacht dat het een snee was, ik heb het hem iedere laten wassen, en dan ontsmet en een pleister eromheen. Vandaag komt hij naar me toe, laat hij me zijn teen zien, en kan hij hem half open klappen (het topje van zijn teen ligt er dus ondertussen half af, erg vies om te zien). Dus maar even naar Peter gegaan, dat is een veldwerker van YA, en die stuurt hem morgen naar het ziekenhuis om de dokter er even naar te laten kijken. Gelukkig begon hij niet ook over allerlei rare manieren (in mijn ogen dan) om het te genezen, maar mag hij gewoon naar de dokter.
Volgende week vrijdag hebben we onze uitvoering van het circus. Heb er erg veel zin in, ik neem die dag mijn gezin mee naar de voorstelling, zien ze ook een keer waar ik werk en wat ik zoal doe! Ik laat jullie nog weten hoe dat gegaan is.
xxx Kim
-
08 Maart 2007 - 14:55
Cindy:
Hey Kim,
leuk om te horen dat je naar het feest bent gegaan. Het stond hier zelf in de Spits dat Ghana 50 jaar bestaat. Er stond ook een foto bij met mooie kleren. Ik zal het artikel bewaren voor je. Ik ben benieuwd naar de foto´s. Ik hoop voor je dat de kinderen morgen wel komen opdagen. Ik wens je veel succes met het oefenen en naartuurlijk ook met de opvoering volgende week. Maak maar veel foto´s.
Veel plezier nog en geniet van het mooie weer.
Groetjes en veel liefs
Cindy -
08 Maart 2007 - 14:56
Joep Beliën:
Leuk verhaal over Deborah , Hoe lang blijf je nog ?
groeten uit Zaltbommel
ook van Joke
Joep -
08 Maart 2007 - 15:02
Oom Joep:
Deborah is Afrikaanse ?
Hoe is het nu met het regiem in Ghana ? Is er een stabiele democratie ?
oom Joep-
omdat het vorige bericht een beetje te kort door de bocht was. -
08 Maart 2007 - 19:53
Diny:
Kim,wat heb jij deze week weer het een en ander mee gemaakt. De gezondheidszorg zit bij ons toch anders in elkaar.
Kan het bij Deborah soms de bof zijn?? de verschijnselen lijken er wel op.
Het is te hopen, dat ze snel weer de oude is. Op deze manier doe je ook nog verpleegkundige ervaring op. Maar de uitvoering van het circus lijkt mij toch leuker voor jou. Ik wens je succes en geniet van de voorstelling.
Tot de volgende keer! Lieve groeten, Diny. -
08 Maart 2007 - 22:03
Anja:
Hallo kim
Even iets schrijven voordat ik naar bed ga.
De kranten vermelden 3 dagen lang iets over ghana met een best groot artikel.Ik heb ze bewaard.Als je zin hebt kun na lezen hoe een europees correspndent Ghana ziet.
Hopelijk knapt deborah een beetje op.Wens ze maar beterschap van mij en een voorspoedig herstel.
Ik kan me goed indenken dat je het vreselijk vond iemand pijn te zien lijden en dat er dan niet meteen daadkrachtig op getreden kan worden. Eerst eigen middeltjes proberen.Klinkt me toch bekend in oren.Menig nederlander doet dat ook, vooral nu de zorg allemaal zo burocratisch wordt.
Kim weer heel veel succes en tot de volgende keer ! eeen verhaal over het circus! Succes
Anja -
09 Maart 2007 - 06:09
Bas:
"Maar aangezien het plein bomvol stond, viel er weinig te zien."
Wat is het toch heerlijk om 1.93m te zijn en met kop en schouders boven alle aziaatjes uit te steken. Ik kan honderden meters vooruit kijken in een mensenmassa :)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
