Het leven in Tamale

Ik woon nu al ongeveer een half jaar in Tamale, en volgens mij heb ik er nog vrij weinig over verteld. Dus bij deze komt er een update over Tamale.

Tamale is een gezellig drukke stad. Het is niet zo druk dat je niet meer door het verkeer komt, maar het is druk genoeg dat je goed moet uitkijken waar je fietst (hier komt ook nog eens bij dat Ghanezen totaal niet uitkijken waar ze lopen/fietsen dus jij moet voor 2 kijken). De laatste week valt de stad erg op door de lege straten. Echt leeg zijn ze niet, maar vergeleken bij twee weken geleden wel. Twee weken geleden stonden er langs de straten nog overal kraampjes/winkeltjes spullen te verkopen. De straten stonden vol met karren en tafeltjes met slippers, tandpasta, pennen, schoenen en ik weet niet wat al meer. Maar de regering heeft besloten, met het oog op onafhankelijkheidsdag volgende maand en de afrika cup volgend jaar, om de straten leger te maken. Ze vonden Tamale te vol en te druk en dus hebben ze besloten dat de winkeltjes niet meer langs de straat mogen staan. Wat ik erg sneu vind voor die mensen. Ze zijn wel ergens anders naar verplaatst, maar ik denk dat ze daar minder zullen verkopen dan in de stad, en ze zullen toch hun gezin moeten onderhouden. Het is in ieder geval een heel raar gezicht om iedere keer langs die bijna lege wegen te fietsen!

Verder is Tamale een redelijk ontwikkelde stad. Er zijn supermarkten waar je ook westerse producten kunt kopen, al zijn die wel een stuk duurder dan dat ze zelfs bij ons zijn (alle andere producten zijn een stuk goedkoper). Zo kun je pringles kopen voor 26.000 cedis, dat is ongeveer 2,20 euro, yoghurt voor 35.000 cedis/3 euro, een klein blikje perziken voor 18.000 cedis/1,50 euro. Maar de ghanese producten zijn een stuk goedkoper. Verder heeft Tamale computerwinkels, een warenhuis waar je bureaus, magnetrons, muziekinstallaties, en sportapparatuur kunt kopen. Al vraag ik me dan wel af hoeveel Ghanezen het geld hebben om die dingen uberhaubt te kopen.

Tamale is ook een redelijk schone stad. Er zijn iedere dag schoonmakers in de weer om de stad er een beetje netjes uit te laten zien. Ze fietsen met een grote bak achterop en vegen de goten/riolen langs de straat schoon, die zijn hier nog allemaal boven de grond. Maar daarentegen loopt er ergens onder de weg door een brede afgescheiden goot waar water doorheen zou moeten stromen. Maar daar ligt dan weer zoveel troep in dat het water er nauwelijks tussendoor komt. (Ik zal kijken of ik daar ook een keer een foto van kan maken).

Sinds ongeveer 2 weken hangen er overal in Tamale straatnaambordjes. Het zijn nog mooie bordjes ook. Is soms wel handig als je iemand een bepaalde plek wil laten vinden.

Het enige wat ik nog echt mis in Tamale is een kapper die weet hoe je moet knippen!!! Ghanezen hebben van dat kroeshaar en dat scheren ze dus meestal gewoon af. En ze gebruiken veel nephaar om mooie kapsels te maken. Dat haar wordt er dan ingevlochten. Maar knippen dat gebeurt dus zelden. Maar na een half jaar hier gezeten te hebben was het toch wel nodig dat er bij mij de schaar in werd gezet. Maar dat dat zo letterlijk ging gebeuren dat was toch weer het tweede. Ik had aan Maria van CID Ghana gevraagd of ze een kapsalon kende die Europese kapsels gewend is. Ja ze kende er wel eentje, op de bank road (straatnaambordjes, erg handig!!), daar werkte een vrouw die in Engeland geboren is en daar kapster is geweest. Ik dus vol goede moed daarheen. Gevraagd of ze echt wist hoe het moest, ja dat wist ze. Toen ze eenmaal begon, begon het wel redelijk positief. Ze maakte grotendeels van mijn haren boven op mijn hoofd vast en begon met de onderste laag. Nadat ze eerst een modieus kapsel wilde maken (links 2 cm langer dan rechts) heb ik gezegd dat ik toch graag gewoon een rechte lijn heb. Dus ze begon met knippen, en toen keek ze mij aan, is dit zo recht genoeg?? Ik moest dus maar beoordelen of het op dezelfde lijn lag. Mijn vertrouwen in haar zonk dus meteen (als ik dat al echt had gehad). Toen ze alles geknipt had kon ik bekijken wat het was geworden. Een rechte lijn kon ik het niet noemen, behoorlijk wat kronkels. Dus ik gevraagd of ze het niet een beetje recht kon maken. Dat werd dus gewoon hier en daar ff een pluk wegknippen (letterlijk de schaar erin, was volgens mij nog bot ook). Het uiteindelijke resultaat zag er al iets beter uit (ik durfde niet meer te zeggen dat het nog steeds niet echt recht was). Als ik mijn haren in een staart draag ziet niemand er iets van ;). Maar, mama, zeg maar tegen Annemieke dat ik over 5 maanden bij haar voor de deur zal staan. Kan ze er weer een fatsoenlijk model in knippen!

Verder leer ik hier nog altijd nieuwe dingen qua cultuur. Zo had ik een vriend van mijn gastbroer wat geld geleend (ik ken hem zelf ook redelijk goed). Het was al een tijdje geleden dat ik het gegeven had, dus ik herinnerde hem er even aan. Maar het is hier dus kennelijk een grove belediging als je dat doet wanneer er iemand anders in de buurt is (mijn gastbroer zat erbij). Weet ik veel!!! Bij ons is het geen probleem als het erover hebt, maar hier is het dus not done...
Ik heb er een tijd met Richard(mijn gastbroer) over gepraat. En toen gaf hij nog een ander voorbeeld wat hier dus een belediging is. Richard ging een keer met een andere vrijwilliger uit. En die vrijwilliger had Richard een shirt geleend. Die van Richard waren vies en die vrijwilliger bood toen zijn eigen aan. Ze zaten toen ergens wat te drinken, en iemand maakte een opmerking over dat T-shirt. Waarop de vrijwilliger zei, dat is de mijne. Wat in ons land ook normaal is om te zeggen, is dat hier dus ook een grove belediging. Zo zei Richard dat als je hier bijv. schoenen leent van iemand, en iemand anders herkent ze en vraagt, zijn dat de schoenen van ..., dan zegt Richard (en alle ghanezen) dus, nee, dat zijn andere, deze zijn van mij. Iets wat je in Nederland denk ik niet kan zeggen als de eigenaar van de schoenen naast je loopt.
En tot slot, vanochtend ben ik met Deborah(mijn gastzus) naar de markt geweest. Ze is 6 maart jarig en wilde haar stof cadeau geven zodat ze kleren kan maken voor haar verjaardag. Toen we terug waren van de markt (nadat we een erg mooi stofje hebben gevonden) bedankte ze me uitgebreid en zei ze, dat het de volgende keer een groter cadeau mag zijn! Ik stond daar dus ff van, is dit niet goed genoeg?? Maar ze legde het gelukkig uit. Hier in Afrika als je iets krijgt van iemand, dan zeg je dat, en je bedoelt daarmee, dat God hetgene wat je gegeven hebt, jouw twee keer zoveel terug geeft zodat je daarna nog meer hebt. Wat dus al een veel betere interpretatie van wat ze zei is!!
Zo zie je maar, ik ben hier al een half jaar, maar blijf dingen leren!!

Er zijn nog wel andere dingen die ik te vertellen heb van het leven hier in Tamale, maar dat zal ik bewaren tot de volgende keer, anders wordt mijn verhaal hier zo lang!

Maar er is weer een update van foto's. Probeerde vandaag er nog meer op te zetten, maar dat wilde niet meer lukken. Zal het gauw weer proberen!

Liefs Kim