Van Gambia via Senegal weer naar Mali

Ondertussen zijn we weer even verder, nog bijgekomen van de schrik van het ongeluk. Moesten nog vaak terug denken aan wat er had kunnen gebeuren, maar als je zo gaat denken dan blijf je bezig dus daar zijn we maar weer mee opgehouden :).

Na het ongeluk hebben we Gambia doorgetrokken, kleinste landje hier in Afrika, maar met ook nog een hoop traditionele gewoontes zoals de vrouwenbesnijdenis. Deze traditie wordt van moeder op dochter doorgegeven en is in sommige stammen hier nog 100% maar er zijn ook stammen die dat ritueel niet uitvoeren. Het is erg lastig om dit ritueel eruit te krijgen, Afrikanen zijn nogal gehecht aan tradities, dus die worden erg lastig veranderd. En daarnaast heerst het idee dat wanneer een vrouw niet besneden is ze geen man kan krijgen, en wanneer een vrouw geen man kan krijgen dan heeft ze geen volwaardig leven hier. Dus dat is een lastige kwestie.

Verder hebben we hier nog 2 parken bezocht, in de eerste vooral apen en hele mooie vogels gezien, in het tweede gingen we naar een eiland met chimpansees, alleen helaas geen chimp gezien, op de terugweg (was een boottocht) wel hele mooie nijlpaarden gezien! In Georgetown hebben we ook nog een dagtochtje naar Wassu gegaan voor een kijkje op de 'megalithic culture' dit zijn culturen die met hele grote stenen monumenten maken. Een beetje zoals de stonehenge in Engeland. Deze stenen in Wassu stonden in cirkels en markeerden waarschijnlijk graven, maar er speculeren vele verhalen over. Al met al was het mooi om te zien.
In het guesthouse waar we overnachten was ook een Nederlandse man, hij komt hier al tientallen jaren regelmatig een maand op vakantie en is nu ook bezig een eigen compound te bouwen. Met hem hebben we nog gezellig bijgekletst, kregen we te horen van het Nederlandse trauma van Sven Kramer en het vallen van de regering enzo... Tsja dat hadden wij totaal niet meegekregen...
Maar hij was ook goed bevriend met een lokale griot, dat is de afrikaanse versie van een minstreel. Zo hoorden we in de liedjes in de lokale taal af en toe de naam van de man vallen en de griot heeft ook een liedje voor ieder van ons gezongen, kei grappig, hoor je ineens je eigen naam vallen in een liedje waarvan je verder niks verstaat :D, behalve dat je welkom geheten wordt in gambia. Zouden zijn kleinkinderen over 100 jaar dit liedje ook nog zingen....?

Na Gambia zijn we terug naar Senegal gegaan en vanaf daar meteen weer door naar Mali (dit keer niet hoeven overnachten op een busstation, we hadden dit keer maar een rustdagje in de reis gepland), waar we nu in Bamako op ons visum zitten te wachten. Van het Engels weer over naar het Frans. Gambia is namelijk een Engelstalig landje tussen Franstalige landen. Dus wij hebben een weekje kunnen rusten, het duurde zelfs nog een dag of 2 voor ik 's ochtends de mensen niet meer met bonjour begroette of in het frans vroeg hoe duur iets was. Dat ik het Frans ooit uit mijn hoofd moest krijgen, had ik nooit verwacht (en mijn docent op de middelbare denk ik nog minder).

Vanaf hier gaan naar het zuiden van Mali, dan het westen van Burkina en daarna zijn we weer in Ouagadougou. Daar zullen de wegen van Jelske en mij splitsen. Sinds december heeft Jelske namelijk een vriend in Ghana en daarom had ze besloten maar 2 maanden ipv bijna 3 maanden te gaan reizen. Hierdoor hebben we ook een deel van onze planning moeten schrappen. Dat was in het begin natuurlijk een enorme teleurstelling voor mij, en ik heb er ook wel een tijd van gebaald, maar zeker nog genoten van onze reis samen. Nu zitten de twee maanden er bijna op, en we hebben ontzettend veel mooie en bijzondere dingen gezien.
Daarom heb ik besloten om wanneer Jelske eerder terug naar Ghana gaat, ik zelf verder ga reizen naar Togo. Dit is ook een Franstalig land, maar daar kan ik me ondertussen best al aardig in redden, ik heb ook een Nederlands meisje leren kennen die ook rond die tijd daar zit, dus daar zal ik ook nog mee optrekken. Na 2 weken daar te hebben gereisd heb ik nog ongeveer 3 weken om bij mijn gastgezin te zijn en mijn oude stageplek te bezoeken. Want voor ik weg ging hebben ze me daar gevraagd of ik alsjeblieft weer even wil komen werken (ontzettend groot compliment!), maar daar vind ik 3 weken ook lang genoeg voor, al heb ik wel zin om iedereen in Tamale weer te zien.

Nog wat kort over kinderen in Afrika:
Overal hier in Afrika heb je kinderen die je om geld of wat spullen vragen, die je hand pakken en met je meelopen en vooral die je naroepen (we kennen nu al in heel veel afrikaanse talen het woord voor blanke) en naar je zwaaien. De laatste groep is nog leuk, gewoon vrolijk terugzwaaien. De eerste groep is wat vervelender en vaak ook hardnekkiger, en het trieste is dat het de blanken zijn die zulke kinderen creeeren. Het probleem is namelijk dat er veel blanke mensen zijn die voor een korte periode hier op vakantie gaan en dan iets goeds willen doen voor de kinderen hier. Dat heeft als resultaat dat ze kleine dingen als snoepjes, pennen etc. op straat aan de kinderen gaan uitdelen. Erg lief en erg goed bedoeld, maar helaas met een minder leuk effect. De kinderen leren hierdoor dat er bij blanken vanalles te halen valt. Wanneer kinderen dit nog niet weten roepen ze vrolijk 'blanke' en zwaaien ze, na de eerste paar keer iets gekregen te hebben roepen ze 'bonjour, bonbons' oftewel, heb je een snoepje? Na nog een aantal keer iets gekregen te hebben komen ze de snoepjes bij je halen, en lopen ze dus soms met hele groepjes om je heen te vragen om je spullen. En als je niet uitkijkt worden deze kinderen steeds brutaler en halen ze de spullen bij je weg als je niet uitkijkt. Gelukkig komt deze laatste groep niet heel veel voor, maar de kinderen die continu naar je toe lopen en dwingend vragen om snoep, je pen, je drinken en je ook niet met rust laten als je dat vraagt wordt soms ook erg vervelend. Dus ga je naar zo'n land op vakantie, en wil je iets goeds doen, dan is het vaak het beste om dat via een organisatie te doen, geef op een plek iets meer geld uit aan iets nuttigs, dan om overal in het wilde weg snoepjes uit te delen. Aan het eerste hebben deze kinderen veel meer, en de reizigers na jou ook ;).

Met de foto's zit het helaas niet mee, dus daar moet nog even op gewacht worden. Ik heb gehoord dat de zonnestralen bijna aangekomen zijn in Nederlan, werd tijd ;).
Tot een volgende update!