21 alweer!

Eerst wil ik iedereen bedanken voor de smsjes, telefoontjes, mailtjes en berichtjes op mijn site! Ben er heel blij mee! Erg leuk om te merken dat jullie mij nog niet vergeten zijn ;).

Dit was mijn eerste verjaardag die ik niet thuis vierde, en meteen helemaal in Afrika. Een hele ervaring dus, maar wel een hele leuke! Zaterdag ben ik samen met Jelske naar de markt geweest om alle inkopen te doen voor de 2 dagen. 10 pond rundvlees, gekocht om kebab (stukjes vlees op een stokje met paprika en ui). Om 4 uur samen met Deborah begonnen, 2 uur later eindelijk alles kleingesneden. (Even tussendoor, met Deborah gaat het wel wat beter. Ze is 3 weken in Burkina Faso geweest haar familie opzoeken, en heeft daar blijkbaar ook een week in het ziekenhuis gelegen. Ze voelt zich wel goed, maar haar mond staat nog wat scheef en ze kan een oog nog niet helemaal sluiten. Ze smeert nog altijd zalfjes, maar gelukkig heeft ze geen pijn en voelt ze zich goed!).
Toen het vlees laten koken, daarna bakken en dan nog op de stokjes prikken. Om 8 uur zou mijn feest beginnen, en om 10 voor 8 waren we klaar met alles op stokjes doen. Daarna nog ff wat opruimen, mijn zusjes die zaterdagavond niet meegingen kebab gegeven. En daarna lekker op zijn Ghanees, te laat op je eigen feestje komen! :D. Er was maar 1 iemand al gekomen, en die heb ik maar eerst naar mijn huis laten komen. Ik vierde mijn verjaardag in een bar vlakbij mijn thuis. Een bar is hier wat stoelen en tafeltjes buiten onder de openlucht, erg gezellig. Het was jammer genoeg wel lights off, maar heb toch een heel gezellige avond gehad. Van Hafiz (mijn baas) heb ik een Youth Alive shirt gekregen, was ik ontzettend blij mee. Van een andere collega een compleet gebraden Guinea Fowl (soort kip), dat was een complete verassing. Verder nog een tasje, muziekinstrumenten, cup a soup, 2 kettinkjes, een armbandje en een klein leren tasje. Erg leuk allemaal!

Zondagochtend ben ik voor het douchen even naar buiten gelopen. Het is hier in Ghana de traditie om je nat te gooien met water op je verjaardag, om je geluk te brengen. Ik denk, doe dat maar meteen voor ik ga douchen, ben ik er meteen vanaf. Vaak zie je jarige kinderen de hele dag wegrennen voor het water, ik ben zeiknat gegooid. Rond de middag pannenkoeken gebakken voor mijn gezin. Waren erg lekker!
Rond 4 uur hebben we de muziek buiten aangezet, ik had een stapel koekjes en snoepjes en wat jolly jus(soort ranja) te drinken. Binnen no time stond de hele tuin vol met kinderen te dansen en te zingen. Was hartstikke gezellig! Hebben tot half 6 staan feesten met een tuin vol kindjes, daarna de muziek maar uitgezet zodat de kinderen weer naar huis gingen. (De ouders houden hier niet zo goed bij waar hun kinderen zijn, ze gaan er maar vanuit dat de kinderen op tijd thuis zullen zijn...).

Al met al dus een hartstikke leuke verjaardag gehad hier. Vond het jammer dat het al zo snel voorbij was.

Nu nog even een minder leuk verhaal. Janne, mijn Finse gastbroer, werkt in het ziekenhuis. En de verhalen die je daar hoort, zijn echt erg. Sinds ongeveer 2 weken zijn de verpleegsters begonnen met staken, ze willen loonsverhoging. Dit heeft als gevolg dat veel patienten naar huis worden gestuurd. Een patient heeft een hersenbloeding gehad, is halfzijdig verlamd en wordt fijn naar huis gestuurd om daar maar verzorgd te worden.. Een andere oudere man ligt langzaam op sterven, wordt naar huis gestuurd... De operatie afdeling werkt wel, dus Janne is maar overgestapt naar die afdeling omdat dat de enige plek is waar hij kan werken. Daar wordt een jongen van een jaar of 12 binnen gebracht. Hij is 7 maanden geleden een keer gevallen met voetbal, een klein wondje ervan overgehouden. Aan dat kleine wondje is die 7 maanden lang niks gedaan, en ondertussen is die wond megagroot geworden. Het etter hangt er aan alle kanten uit (ik zal proberen een foto erop te zetten). De vader zit continu te klagen hoeveel problemen die jongen wel niet geeft. De been moest geamputeerd worden, maar dat konden ze eerst niet doen omdat er vocht in zijn longen zat. Zonder verdoving!!! hebben ze een snee gemaakt en een buis in zijn longen gestoken zodat het vocht eruit kon lopen. Gister hebben zijn been alsnog geamputeerd, genezen kon niet meer.
Het is echt erg om zulke verhalen te horen. Als dat wondje vanaf het begin was schoon gemaakt was er helemaal niks aan de hand geweest. Als ze wat eerder naar het ziekenhuis waren gekomen hadden ze het ook goed kunnen genezen. Nee, ze wachten 7 maanden tot het zo ongeveer te laat is om de jongen nog te helpen. T.I.A. zeggen ze dan, This Is Africa....
Soms om moedeloos van te worden. Gelukkig merk je op veel plekken dat er langzaam aan verandering komt in zulke dingen. Mensen gaan wat vaker naar het ziekenhuis, de kennnis ontwikkelt zich hier ook langzaam. Maar het zal nog lang duren voor zulke schrijnende gevallen hier niet meer zullen zijn. Er moet nog veel gebeuren hier!

Maar Anja, om je vraag te beantwoorden. Het is heel erg dubbel, het idee dat ik over 2 maanden thuis ben. Aan de ene kant hartstikke leuk, ik heb ontzettend veel zin om vrienden en familie weer te zien. Weer te turnen, naar de stad gaan shoppen, boerenkool met worst eten, enz. Maar aan de andere kant ga ik het heel moeilijk vinden om hier weg te gaan. Ik heb hier nu mijn tweede familie, vrieden, de kinderen op mijn werk, collega's, ik zal ze allemaal ontzettend gaan missen. En het land zelf natuurlijk ook, die relaxte sfeer, de gastvrijheid hier, de mooie natuur. Het is me allemaal ontzettend vertrouwd geworden hier. Dus erg raar om het allemaal achter te moeten laten. Maar erg leuk om iedereen weer te zien!