Het leven in Tamale

Ondertussen ben ik al 1,5 week in Tamale en het bevalt me prima. Het is heel leuk om hier weer te zijn, heel erg vertrouwd, zo heel veel is er ook niet veranderd.

Voor de mensen die deze site pas sinds kort volgen, zo'n 3 jaar geleden heb ik in Tamale 10 maanden stage gelopen bij Youth Alive. Dat is een organisatie die straatkinderen scholing geeft. Ze komen 1 jaar bij de organisatie waar ze de basis engels en wiskunde leren en daarna stromen ze in het reguliere onderwijs in of gaan ze naar een werkplek om een beroep te leren (ligt aan de kwaliteiten van het kind). Op het schooltje van de organisatie waren een aantal vrijwilligers die de kinderen engels en wiskunde leerden en ik was er voornamlijk bezig met activiteiten te geven om hun sociale vaardigheden te vergroten. Zoals leren samen te werken, spullen te delen etc. Aangezien deze kinderen op de straat leven denken ze vaak alleen aan zichzelf en hebben ze niet geleerd samen te werken, wat wel belangrijk is willen ze later een baan vinden.

Al die tijd dat ik daar gewerkt heb, heb ik natuurlijk ook bij een gastgezin gewoond. Dit gastgezin bestaat uit een grootmoeder, een tante, en een aantal kleinkinderen. Richard (27) is de man van het huis, zijn ouders zijn overleden en zijn oudere broer woont ergens anders. Richard is klaar met zijn studie en op zoek naar werk, wat niet al te makkelijk is hier.
Hij heeft nog een jongere zus (23) die hier ook woont. Drie jaar geleden zat ze nog op school, maar ze heeft haar examen niet gehaald en is nu bezig met een kappersopleiding. (de middelbare school is hier opgesplitst in 2 delen van ieder 3 jaar, junior secondary school(jss) en senior secondary school(sss), na de eerste helft krijg je een examen om te kijken of je naar de tweede helft kunt. Lukt dit niet dan kun je bij iemand in de leer gaan).
Daarnaast wonen hier nog 3 nichtjes, Emmanuela (19) komt uit Wa en is voor de scholing hiernaartoe gekomen. Zit nu in jss 3 en heeft dus in april haar examens.
De andere twee nichtjes zijn zusjes, hun vader is alcoholist en hun moeder kan om een of andere reden ook niet voor ze zorgen, Ruth (ongeveer 15) en Bennedicta (Bennie, ongeveer 16), zitten in jss 1 (eerste klas middelbare school).

In dit gezin werkt dus niemand behalve de tante (Beatrice) en die verdient ook niet zoveel, bijstand of aow kennen ze hier ook niet. Maar de moeder heeft ongeveer 10 kinderen die her en der in het land wonen en die komen regelmatig om grandma wat geld te geven voor de zorgen voor de kleinkinderen.

Er zijn wel een aantal verbeteringen sinds 3 jaar terug. Zo is er nu gewoon iedere dag stromend water en stroom. In de tijd dat ik hier woonde had Ghana een groot watertekort en stroomde de kraan alleen op zondagochtend, zodat die ochtend bestond uit het vullen van alle bakken en flessen met voldoende water voor de hele week. Ook de stroom wordt hier met water opgewekt en ook daar was dus een tekort voor, zodat de regering een systeem heeft ingevoerd waarbij alle regio's om de beurt 12 uur geen stroom hebben, dan 36 uur wel en 12 uur weer geen. Nu is er over het algemeen altijd stroom tenzij er ergens iets mis gaat dan kan de stroom altijd eventjes uitvallen.
Maar stroom betekent dus dat de Fan (ventilator aan het plafond) werkt, en je dus wat verfrissing hebt. 's Nachts is dat hier niet nodig, dan koelt de temperatuur voldoende af. Overdag is het zo'n 35-40 graden en 's nachts 15-20, en door het grote verschil voelt het snachts best koud aan.

Het water uit de kraan is voor westerlingen niet goed om te drinken, onze maag is dat niet gewend. Maar ze verkopen hier overal halve literzakjes puur water, kwestie van puntje eraf bijten en opdrinken maar. Zo'n zakje kost 5 Gp, dat is zo'n 2,5 eurocent met de koers van momenteel.
Het leven hier is over het algemeen niet zo duur, een ritje met de taxi van mijn huis naar de stad kost bijvoorbeeld 40 Gp. De munteenheid is GC (Ghanese Cedi, 1 cedi is 100 Gp (Ghanese pesewas).

Verder zijn de rollen hier best traditioneel, de vrouwen zorgen voor het eten en het huishouden. Ze werken soms wel, maar dan zijn het nog de vrouwen die koken en poetsen. Veel wordt hier niet verdient, een docent met opleiding verdient GC200,- per maand, dus zo'n 100 euro. Maar als je bedenkt dat huur heel goedkoop is, of zelfs niks kost als je je eigen huis hebt, eten is ook niet zo duur en het water en de stroom valt ook mee.
Hoeveel een vrouw per dag verdient dat weet ik niet, als ze in loondienst werkt dan is het tussen de 50 en 200 denk ik, ligt eraan wat ze doet en of ze een opleiding heeft. Maar op de markt zal het per dag verschillen hoeveel ze verkoopt.

Mijn lievelingsgerechten hier zijn yam (een soort aardappel die ze bakken, koken, of stampen (fufu)), eet je altijd met een sausje. Rijst eten ze hier ook veel, met verschillende sausjes of ze maken jollof rice, dat is rijst gekookt in een tomatensoepje, daardoor trekt de tomatensap in de rijst. Ook heb je babyrice (rijst gekookt met zout en kruiden) en fried rice (nasi).
Waakye vind ik ook erg lekker, dat zijn bonen gekookt samen met rijst geserveerd met een tomatensausje.
Wat andere lokale gerechten die minder favoriet zijn bij mij: TZ (een deegbal van een of ander meel dat soms zuur is), Kenkey (gemaakt van maismeel, erg zuur), Banku (ook gemaakt van een of ander meel, wat ook erg zuur is). Maar ik kom hier niet om van de honger :).

De afgelopen 1,5 week ben ik veel bij mijn gastgezin geweest, mijn oude vrienden weer gezien, wat nieuwe vrienden gemaakt, bij youth alive langs geweest (daar ging het vorig jaar wat minder goed mee, maar ze zijn het nu weer aan het opwerken. Zijn momenteel geen nieuwe kinderen die een voorbereidingsjaar krijgen, maar als het goed is kan brengt mijn collega me een keer langs wat kinderen van toen :)), en afgelopen weekend ben ik een paar dagen in Kumasi geweest. Daar heb ik Jelske opgezocht en nog een vriendin die daar woont. Kortom, ik verveel me niet hier.

Deze week blijf ik nog in Tamale, weet nog niet precies hoe lang, ligt er een beetje aan hoe Ghana het doet in de African Cup. Woensdag spelen ze de halve finale, mochten ze die winnen dan is zondag de finale en die kan ik natuurlijk niet missen :d.

Maar ik hou jullie op de hoogte! Foto's plaatsen wil eindelijk een beetje lukken, check: www.kimopreis.myphotoalbum.com

Blijf vooral reacties plaatsen, erg leuk om te lezen dat ik nog niet helemaal vergeten ben ;).